سیستم عامل OS/2

OS/2 یک سیستم عامل است که توسط مایکروسافت و IBM ساخته شد و بعد به تنهایی توسط IBM توسعه یافت.نامش کوتاه شده ی Operating System/2 (سیستم عامل/2)است،زیرا به عنوان سیستم عامل ترجیح داده شده برای سیستم های شخصی/2 (Personal System/2 (PS/2))، خطِ نسل دوم کامپیوترهای شخصی معرفی شده بود.OS/2 دیگر توسط IBM فروخته نمیشود و پشتیبانی از آن از 31 دسامبر 2006 پایان یافت.

قرار بود OS/2 جانشین حفاظت شده ای برای MS-DOS و ویندوز مایکروسافت باشد.قابل توجه است که تماس های سیستم(system calls) پایه بعد از تماسهای MS-DOS مدل سازی شدند؛ حتی نامهایشان با "DOS"شروع میشد و ممکن بود برنامه های کاربردی حالت خانواده (family mode) ساخته شوند:برنامه های کاربردی حالت متنی که می توانند روی هر دو سیستم کار کنند.به همین خاطر ،OS/2 در بسیاری زمینه ها به ویندوز شبیه است،همچنین شباهت هایی هم به Unix و Xenix دارد. توسعه ی OS/2 وقتی شروع شد که IBM و مایکروسافت در آگوست 1985 قرارداد توسعه ی مشترکی را امضا کردند.هرچند، دو سال طول کشید تا محصول اول تحویل داده شود.

OS/2 1.0 در آوریل 1987 منتشر شد و در دسامبر به عنوان یک سیستم عامل فقط متنی ارائه شد.به هر حال،آن یک رابط برنامه ی کاربردی (API) توانگر را برای کنترل نمایش تصویر (video display(VIO)) و به کار بردن کیبورد و رویدادهای ماوس به صورت یک بایوس حفاظت شده نشان می داد.همچنین،تصویر و کیبورد رابط برنامه ی کاربردی (API) برای برنامه های حالت خانواده (family mode) در حال اجرا در MS-DOS قابل استفاده بودند.یک جابجا کننده ی وظیفه به نام "انتخاب کننده ی برنامه" از راه ترکیب کلیدهای ترکیبی Crt+Esc قابل دسترس بود و به کاربر اجازه میداد از میان جلسه های حالت های متنی چند وظیفه ای یکی را انتخاب کند(و یا گروه های تصویری که میتوانستند چند برنامه را اجرا کنند).

ارتباطات و تمدیدات پایگاه داده گرا در سال 1988 به عنوان ویراست تمدید شده ی OS/2 1.0 تحویل داده شدند:SNA,X.25/APPC/LU 6.2,LAN manager,Query manager,SQL. مدیر معرفی(Presentation Manager) ،رابط گرافیکی کاربرانی که قول داده شده بود، ،با OS/2 1.1 در نوامبر 1988 معرفی شد.با فونتهای متناسب ،این یک پیشرو برای ظاهر ویندوز بعدی 3.0 بود. ویراست تمدید شده ی 1.1 پشتیبانی پایگاه داده توزیع شده را معرفی کرد.

نسخه ی 1.2 سیستم‌های فایل قابل نصب به ویژه سیستم فایل HPFS را معرفی کرد.HPFS پیشرفتهایی را برای سیستم‌های فایل FAT ،شامل نام های طولانی و شکلی از جریان داده متناوب نه نام ویژگی های توسعه یافته فراهم می‌کرد.همچنین،ویژگی های توسعه یافته به سیستم فایل FAT هم افزوده میشدند. ویراست توسعه یافته ی 1.2 پشتیبانی TCP/IPو Ethernet را معرفی کرد. OS/2 و کتاب های مربوط به ویندوز سالهای پایانی دهه ی 1980 ، وجود هر دوی سیستم‌ها و OS/2 ی ارتقا داده شده را به عنوان سیستمی برای آینده تصدیق کردند.

 سازگاری DOS

به خاطر محدودیت های پردازنده ی Intel 80286 ، OS/2 1.x میتوانست در لحظه تنها یک برنامه ی DOS را اجرا کند و این کار را به گونه ای می‌کرد که به برنامه های DOS اجازه میداد کنترل کاملی روی کامپیوتر داشته باشند.مشکلی در حالت DOS میتوانست کل کامپیوتر را از کار بیاندازد.در مقابل ،OS/2 2.0 میتوانست از حالت مجازی 8086 پردازنده ی 80386 اینتل برای ساخت یک ماشین مجازی بسیار امن تر برای اجرای برنامه های DOS بهره ببرد.این یک دسته ی پهناور از گزینه های پیکر بندی برای بهینه ساختن کارایی و تواناییهای داده شده به هر برنامه ی DOS را شامل می شد. مانند بسیاری از محیط های 32 بیتی، OS/2 نمی توانست برنامه های حالت حفاظت شده ی DOS را با استفاده از رابط VCPI قدیمی تر اجرا کند ، برخلاف حالت استاندارد ویندوز 3.0 و 3.1 ؛ این فقط برنامه های نوشته شده بر اساس DPMI را پشتیبانی می‌کرد.

بر خلاف ویندوز NT ،OS/2 همیشه به برنامه های DOS امکان پوشش گذاری وقفه های واقعی سخت افزار را می داد، بنابراین هر برنامه ی DOS اینگونه می توانست ماشین را از کار بیاندازد.OS/2 هم چنین می توانست از یک سگ نگهبان سخت افزار بر روی ماشین های انتخاب شده (بر خلاف IBM) برای شکستن یک بن بست استفاده کند.سپس نسخه ی 3.0 پردازنده های توسعه یافته ی 486 اینتل - پرچم مجازی وقفه- را برای حل این مشکل به کار برد.

 سازگاری ویندوز 3.x

توانایی ویندوز 3.0 (و پس از ویندوز 3.1) با وفق دادن اجزای کد حالت کاربر ویندوز برای اجرا درون ماشین DOS مجازی به دست آمده بود.در اصل،یک نسخه ی تقریباً کامل کد ویندوز با خود OS/2 شامل شده بود.ویندوز 3.0 در OS/2 2.0 ، و ویندوز 3.1 در OS/2 2.1؛ هرچند سپس IBM نسخه ای از OS/2 را توسعه داد که می توانست از هر نسخه ای از ویندوز که کاربر پیشتر نصب کرده بود استفاده کند،در همان فرایند آن را سر هم کند و قیمت یک ویندوز اضافی را پس انداز کند.این می توانست هم با استفاده از درایو های تصویری خودش تمام صفحه اجرا شود و هم به صورت یک پارچه،جایی که برنامه های ویندوز مستقیما روی دسکتاپ OS/2 نمایان می‌شوند.

این فرآیند شامل ویندوز ، دسترسی پهناور منصفانه به سخت افزار را میداد، به ویژه تصویر ،و نتیجه این بود که جابجایی بین یک جلسه ی WinOS/2 و پوسته ی محل کار میتوانست گهگاه پی آمد هایی را موجب شود. به خاطر اینکه OS/2 فقط اجزای سیستم حالت کاربر ویندوز را اجرا می کرد،با درایوهای دستگاه های ویندوز(VxDs) سازگار نبود و نرم افزار های کاربردی به آنها نیاز داشتند. چندین برنامه ی کاربردی ویندوز در یک تک فرایند ویندوز اجرا می شدند،درست مانند ویندوز های بومی.برای دستیابی به یک جداسازی درست بین برنام های ویندوز 3.x ،OS/2 به چندین کپی موازی از ویندوز نیاز داشت.این روش به منابع سیستمی قابل توجهی،به ویژه حافظه نیاز داشت.مایکروسافت از یک روش ساده تر در ویندوز NT استفاده می کرد، ترجمه ی تماس های سیستم ویندوز 16 به ویندوز 32 به معنی لایه ی سازگاری ویندوز روی ویندوز(Windows-on-Windows).این روی OS/2 ممکن نبود زیرا رابط برنامه ی کاربردی(API) آن به کلی متفاوت بود.ممکن بود از DDE بین OS/2 و برنامه های کاربردی ویندوز استفاده شود، و OLE فقط بین برنامه های کاربردی ویندوز.

 ویژگی های محلی

OS/2 2.0 یک API ی 32 بیتی برای برنامه های محلی فراهم می‌کرد، گرچه سیستم عامل خودش ترکیبی از کد های 16 بیتی و 32 بیتی بود. این همچنین یک محیط رابط گرافیکی کاربر(GUI) تازه به نام پوسته ی محل کار(Workplace Shell) را شامل می شد.این یک رابط گرافیکی کاربر تمام شی گرا بود که از حرکت مهم از سوی رابط گرافیکی کاربر گذشته بود تا صرفاً فراهم کننده ی یک محیط برای برنامه های ویندوز(مانند مدیر برنامه ها) ،پوسته ی محل کار محیطی را فراهم می کرد که کاربر می توانست برنامه ها،فایل ها و دستگها ها را با دستکاری اشیا ی روی صفحه مدیریت کند. یک عامل مهم در در گسترش دادن و پذیرش OS/2 و نسخه های بعد OS/2 ی گروهی ، یک گروه مدافع منشا بود که در سال 1992 شکل گرفت.

 

 فناوری

سیستم گرافیک لایه ای به نام مدیر نمایش دارد که پنجره ها، فونت ها و آیکن ها را مدیریت می کند.این به وابستگی به یک نسخه ی غیر شبکه از X11 یا GDI ویندوز شبیه است.از همه مهم تر،پوسته ی محل کار (WPS) در OS/2 2.0 معرفی شد.WPS یک پوسته ی شئ گراست که به کاربر اجازه می دهد وظایف حساب کردن سنتی مانند دسترسی به فایل ها،پرینتر ها ،اجرا کردن برنامه های ارثی و وظایف پیشرفته ی شئ گرا را با استفاده از درون ساخت و اشیای کاربردی دسته ی سوم که پوسته را در یک سبک مجتمع که روی هیچ سیستم عامل اصلی دیگری در دسترس نیست را انجام دهد.WPS از استاندارد های دسترسی مشترک کاربر IBM پیروی می کند.

فروشندگان سخت افزار برای پشتیبانی درایور های دستگاه برای سیستم عامل های متناوب شامل OS/2 و لینوکس بی میل بودند و این کاربران را با انتخاب های فروشندگان محدودی رها می‌کرد.برای برجسته کردن این نسخه برای کارتهای ویدئویی ،IBM نسخه ی کاهش یافته ای از درایور های گرافیک Scitech را ارائه کرد که به کاربران اجازه می داد از میان تعداد زیادی کارت پشتیبانی شده یکی را به وسیله ی طراحی درایور وابسته به Scitech انتخاب کنند.

WPS اشیایی از جمله دیسکها، فولدرها، فایل ها،اشیای برنامه و پرینتر ها را با استفاده از مدل شئ سیستم(SOM) نمایش می دهد که به کد اجازه می دهد با برنامه های کاربردی که ممکن است در زبان های برنامه نویسی دیگری نوشته شده باشند ،به اشتراک گذاشته شود.یک نسخه ی توزیع شده به نام DSOM به اشیای کامپیوتر های مختلف اجازه می داد با هم ارتباط برقرار کنند.DSOM بر CORBA پایه گذاری شده است.SOM شبیه و یک رقیب مستقیم برای مدل شئ اجزای مایکروسافت است.SOM و DSOM دیگر توسعه نیافتند.

OS/2 همچنین یک پیشرفت اساسی در توسعه ی برنامه های کاربردی با فناوری اسناد مرکب به نام سندباز(OpenDoc) را شامل می شود که Apple آن را توسعه داد.OpenDoc جذابیت را به عنوان یک فناوری ثابت کرد ولی به شکل وسیع مورد استفاده قرار نگرفت ویا توسط کاربران و توسعه دهندگان پذیرفته نشد. OpenDoc هم دیگر توسعه نیافت.

توانایی های چند رسانه ای OS/2 به وسیله ی دستورات رابط کنترل رسانه(Media Control Interface commands) قابل دسترسی هستند.واپسین بروز رسانی (دسته بندی شده توسط نسخه ی IBM پلاگین های Netscape Navigator) پشتیبانی فایل های MPEG را افزود.پشتیبانی فرمت های جدید مانند PNG،JPG پیشرفت کننده،DivX،OGG وMP3 از قسمت های سوم می آید.گاهی این با سیستم چند رسانه ای یکی می شود ولی در ارائه های دیگر این به عنوان یک برنامه ی کاربردی جداگانه است. پشته ی TCP/IP بر پشته ی کد باز BSD پایه گذاری شده است.

سولاریس ۱۰ رویدادی در دنیای اپن سورس

 

شاید بسیاری از ما نام سیستم‌عامل شرکت سان مایکروسیستمز، یعنی سولاریس را کمتر از سایر سیستم‌عامل‌های محبوب مثل ویندوز و لینوکس شنیده باشیم. دلیل آن هم کاملاً روشن است. این سیستم‌عامل به دلیل کاربردهای خاص آن که مربوط به مینی کامپیوترهای SPARC می‌شود صرفاً در دسترس افراد خاصی که شبکه‌های مبتنی بر کامپیوترهای مذکور را مدیریت می‌کنند قرار دارد. پس از مدتی نسخه‌هایی از این سیستم‌عامل قدرتمند برای نصب بر روی کامپیوترهای شخصی X۸۶ توسط شرکت سان ارایه گردید که در برخی کاربردهای خاص مثل سرورهای اینترتنی مورد اقبال کارشناسان و کاربران قرار گرفت. در این مقاله نگاهی خواهیم داشت به این سیستم‌عامل و نسخه جدید آن. پس از یک سال و اندی قول و قرار، بالاخره تلاش‌های شبانه‌روزی و انجام آزمون‌های مختلف بر روی نسخه‌های آزمایشی نتیجه‌ و یاران اسکات مک‌نلی، مدیرعامل شرکت سان مایکروسیستمز، به‌طور رسمی جشن گرفتند و دوشنبه ۱۵ نوامبر را به عنوان روزی خاطره‌انگیز اعلام نمودند. که هم‌اکنون یک نسخه آزمایشی با عنوان Express Editionبر روی سایت شرکت سان از این نشانی آماده دریافت و نصب رایگان است. اما طبق اظهارات مدیران پروژه سولاریس، نسخه کامل آن به زودی عرضه خواهد شد و به احتمال زیاد چند ماه بعد از آن هم با ارایه سورس‌کد آن به صورت، سولاریس را به جمع جامعه اُپن‌سورس رهنمون خواهد ساخت. سیستم‌عامل سولاریس که هم بر روی کامپیوترهای SPARC و هم بر روی کامپیوترهای شخصی X۸۶ با پردازنده‌های اینتل و AMD قابل‌اجرا است، در طول حیات خود از سال‌ها قبل تاکنون دچار افت و خیزهای فراوانی شده است. در ابتدا این سیستم‌عامل با ارایه یک محیط گرافیکی برای یک سیستم‌عامل مبتنی بر یونیکس، توانست نظر بسیاری از کاربران یونیکس‌های متنی و قدیمی‌تر مثل SCO را به خود جلب کند اما به تدریج و با مطرح شدن لینوکس و دنیای اپن‌سورس، خصوصاً در نقش سرورهای مربوط به شبکه‌های کوچک، این سیستم‌عامل در معرض رقابتی دشوار قرار گرفت. محیط‌های زیبا و کاربرپسند مشهور لینوکس مثل Gnome و KDE و انواع و اقسام برنامه‌ها، هر روز محبوبیت محیط گرافیکی X سولاریس را تحت‌تأثیر قرار داد. البته با تمام این اوصاف و پس از گذشت سال‌ها از ارایه نسخه‌های مختلف لینوکس‌های سرور و نرم‌افزارهای متعدد تحت آن، هنوز سرویس‌دهنده‌های بزرگ اینترنتی مثل یاهو یا Hotmail و MSN، سولاریس را به عنوان یکی از قدرتمندترین، پایدارترین و امن‌ترین سیستم‌عامل‌ها مورد استفاده قرار داده و هیچگاه سخنی از جایگزینی سرورهای سولاریس خود با آلترناتیوی به نام لینوکس سخن به میان نیاورده‌اند. اما به هر حال مسأله مهمی که در این زمینه اتفاق افتاد، کاهش موارد استفاده و کاربرد سولاریس به عنوان یک سیستم‌عامل گرافیکی مبتنی بر یونیکس بود و از این جا به بعد بود که بسیاری از کاربران قدیمی یونیکس که به دنبال راه‌حلی برای رهایی از مشکلات و عدم جذابیت سیستم‌عامل خود بودند، به غیر از سولاریس، به آلترناتیو دیگری مثل لینوکس هم به شدت توجه می‌کردند. سان را بر آن داشت تا به هر صورتی که شده سعی کند سولاریس را به جایگاه قبلی خود برگرداند. طبق اظهارات مقامات سان، بیش از ششصد تغییر و بهبود در نسخه جدید سولاریس ۱۰ به‌وجود آمده است. تکنولوژی مشهور سولاریس به‌نام Big Five اکنون شامل پنج برنامه قدرتمند به‌ نام‌های N۱ Grid Container برای ایجاد محیط‌های چندگانه، DTrace که یک ابزار ویژه شناسایی و تست سیستم برای مدیران شبکه است، سیستم Predictive self healing جهت تشخیص زودهنگام اشکالات احتمالی و رفع خودکار آن‌ها، تکنولوژی.crypto infrastructure و همچنین فایل سیستم زتابایتی (یک میلیون گیگابایتی) به‌نام ZFS می‌باشد. از دیگر تغییرات عمده، امکان اجرای توابع کتابخانه‌ای نوشته شده برای لینوکس است. بدین‌صورت برنامه‌های کامپایل شده برای لینوکس، در سولاریس هم قابل‌اجرا هستند، پدیده‌ای که قبلاً سیستم‌عاملی مثل FreeBSD به داشتن آن به خود می‌بالید.از سوی دیگر، توسعه‌گران سیستم و برنامه‌نویسان هم از ویژگی‌های جدید سولاریس ۱۰ بی‌نصب نخواهند ماند. نسخه‌های بتای (Java studio ۱۰ (JS و همچنین (۷ Java studio Enterprise ۷ (JSE مژده‌ای به علاقه‌مندان زبان جاوا برای برنامه‌نویسی راحت‌تر در محیط‌های جدید متعلق به سولاریس است.

 

 

نمایی از محیط Gnom در سولاریس، برنامه XMMS که در سمت راست و پایین مشاهده می شود یک برنامه پخش چندرسانه ای مشهوردر لینوکس است. یکی از بزرگ‌ترین تغییراتی که در نسخه جدید سولاریس به‌وجود آمده، مسأله قیمت و مجوز استفاده (License) است. در این وادی، دارندگان نسخه‌های قبلی سولاریس قابل نصب بر روی سرورهای SPARC هیچ تغییر خاصی را احساس نخواهند کرد و سیاست خرید یک سرور و یک مجوز کماکان برقرار ماند. اما در مورد سرورهای X۸۶ احتمال اعمال دو سیاست مختلف در این زمینه وجود دارد. در ابتدا یک نسخه کاملاً رایگان و قابل دریافت از طریق اینترنت به مشتریان اعطا می‌شود و آن‌ها فرصت کافی را برای تست و سنجش انگیزه خود جهت استفاده از نسخه جدید را می‌‌یابند. این نسخه هیچ جای بروز شدن (uptodate)، رفع باگ و هر نوع پشتیبانی از طرف سان را ندارد. در صورت متقاعد شدن کاربران به استفاده دائمی از سولاریس ۱۰، یک مجوز از میان دو انتخاب زیر به آن‌ها داده می‌شود: قیمت ۱۲۰ دلار در سال برای هر پردازنده با امکان بروز شدن سیستم‌عامل و رفع باگ‌ها و یا قیمت ۲۴۰ تا ۳۶۰ دلار در سال برای هر پردازنده با امکانات مورد قبلی یا به علاوه هر نوع پشتیبانی. سیاست مذکور صرفاً به جهت ترغیب کاربران سرورهای ویندوز و لینوکس به روی آوردن به طرف سیستم‌عامل جدید ۶۴ بیتی سولاریس ۱۰ است. مارک مک کلین، معاون فروش نرم‌افزار در سان، معتقد است: سیستم جدید قیمت‌گذاری محصولات سان، بسیاری از طرفداران لینوکس ردهت و حتی فدورا را به خود جلب خواهد کرد. اگر چه فدورای ۳ یک سیستم مجوز استفاده چند لایه به نام Kick-the-tires دارد که کاربران را تشویق به خریدن یک نسخه و استفاده از چند نسخه رایگان می‌کند، اما آقای مک کلین معتقد است که سان با ارایه یک نسخه رایگان در ابتدای کار نه‌تنها مشتریان ردهت بلکه مشتریان لینوکس HP و حتی سولاریس نسخه ۹ خودش را هم به شدت تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. این کار باعث می‌شود تا کاربران ابتدا سرویس‌های مختلف موجود در سولاریس ۱۰ را آزمایش کرده و سپس هر طور که می‌پسندند اقدام به خرید آن‌ها نمایند. مایکل دُرچ تحلیلگر و مشاور مسایل IT معتقد است که مدیران سیستم‌های Enterprise به هیچ عنوان نباید به سادگی از کنار سولاریس ۱۰ بگذرند زیرا در صورتی که شرکت سان در اظهاراتی که در مورد این سیستم‌عامل می‌کند، صادق باشد، فضای جدیدی با ارایه آن در حوزه سیستم‌عامل‌های قدرتمند ایجاد خواهد شد و به‌خصوص با این سیستم قیمت‌گذاری جدید خیلی چیزها تحت‌تأثیر قرار خواهند گرفت. جان لویاسونو، معاون اجرایی سان معتقد است این شرکت در طراحی و ساخت این نسخه سیستم‌عامل که هزینه‌ای در حدود نیم‌میلیارد دلار و ارزش کاری بیش از سه‌هزار مهندس را دربرداشته است، اهداف کوتاه‌مدت و بلندمدت ویژه‌ای را دنبال می‌کند. کارایی غیرقابل تصور، امنیت غیرقابل رقابت و کاربرد فراوان از جمله این اهداف هستند. مکانیسم بهینه‌یافته TCP stack موجود در سولاریس ۱۰، افزایش ۲۰ درصدی سرعت انتقال ده‌ها گیگابایت اطلاعات را از طریق شبکه اترنت فراهم آورده است. یا مثلاً ابزار DTrace به بهترین وسیله مدیران سیستم یا حتی برنامه‌نویسان برای مانیتورینگ سیستم تبدیل شده است. بدین‌وسیله می‌توان کلیه عملیات ورودی - خروجی در حال اجرا را مشاهده کرد. بسیاری از خطاهای رخ داده در ماژول‌های کرنل که پیش از این فرصت زیادی جهت کشف آن‌ها زمان مصرف می‌شد، اکنون در عرض چند دقیقه قابل ردیابی هستند. در زمینه سیستم N۱ Grid، در نسخه‌های قبل، این فناوری قادر بود چند محیط مجازی جدا از هم سولاریس را بر روی یک دستگاه کامپیوتر شبیه‌سازی کند. به واسطه این قابلیت، در واقع کاربر احساس می‌کرد که دارای چند سیستم‌عامل سولاریس بر روی یک کامپیوتر است و مثلاً با یکی از آن‌ها شروع به نصب برنامه می‌کرد و با دیگری به اینترنت متصل می‌شد و غیره. اما اکنون این مسأله به چیزی غیر از وجود چند دسکتاپ مختلف برای کاربر تبدیل شده است. اکنون شما با تکنولوژی N۱ Grid Container قادر خواهید بود برای این محیط‌های جدید آدرس‌های IP جداگانه و یا فایل سیستم مجزا در نظر بگیرید. شاید بسیاری از متخصصان، تکنولوژی جدید سولاریس را همتراز ماشین‌های مجازی WMWare که همین کار را قادر است انجام دهد بدانند. اما نکته مهم این است که اصولاً محیط‌های شبیه‌سازی شده با WMWare بسیار کندتر و با کارایی کمتری نسبت به فناوری جدید سولاریس هستند. در سولاریس شما می‌توانید مثلاً ۳ محیط مختلف را در عرض پانزده دقیقه ایجاد کرده و با سرعت عالی به گشت‌وگذار و کار در هر یک از آن‌ها بپردازید. ضمن این‌که نیاز به هیچ برنامه واسطی هم ندارید و خود سیستم‌عامل این سرویس را به بهترین شکل و بالاترین سطح مدیریت در اختیارتان قرار می‌دهد.به‌طور کلی ادعای جدید سان مبنی بر افزایش سرعت نسخه ویژه SPARC در سولاریس ۱۰ و همچنین سریع‌تر بودن نسخه ویژه X۸۶ آن نسبت به کلیه لینوکس‌های سرور مسأله‌ای است که با گذشت زمان و نظر کارشناسان و کاربران مشخص خواهد شد. اما در این موضوع که سولاریس ۱۰ را می‌توان یک نقطه عطف در فعالیت‌های شرکت سان دانست، چه به لحاظ ارایه یک نسخه رایگان، چه به لحاظ ارایه سورس‌کد سیستم‌عامل و چه به‌خاطر بهبود‌های شگفت‌انگیز در کارایی، امنیت و سادگی استفاده. ضمن این‌که اصولاً شرکت سان به دلیل ارایه پلتفرم کامل سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مختص خودش همیشه زبانزد جامعه IT بوده و احتمالاً این‌بار نیز سعی در تولید سخت‌‌افزارهای ویژه‌ای خواهد نمود که در تعامل با سولاریس ۱۰، قدرتی غیرقابل رقابت را در میان سرورهای Enterprise و حتی سرورهای شبکه‌های کوچک‌تر، به دست آورد